“Don Salvato’, a nce guardà da coppa

sicuramente risultammo ridicoli

cu tutti chisti veli ‘nnanz all’uócchie

nuie figli ‘e chesta terra, ‘e chesta vita

nuie ca parlammo troppo spisso

pure senza essere interrogati

nuie, ca mo è nu guaio mo è na disgrazia

pare ca nce simmo abbituati

Don Salvato’ ll’àrberi chiàgnene

‘e frutti se so’ ‘nfracetati

veleno, fummo e cielo grigio

quanno ‘a mana vosta nunn ‘è arrivata

e po’ ‘a paura, a’ carna annùra

‘mmiezo ‘e deserti d”a miseria

carogne, puorce, sango crudo

‘e mmane sporche, ‘a famma e ‘a sete

Don Salvat’ a che ce serve

tutta chesta educazione

si po’ ogni scarpa se fa vecchia

e si nun more è nu scarpone

e si vaie c”o core nisciuno t’aiuta

riesti sulo schiavo d”o pudore

ca te fa fesso e cuntento

e po’ na spina dint”o core

Don Salvato’, Don Salvato’

Don Salvato’ che nce ne facimmo

d”o credere, d”a speranza

e dell’opere bbone

se po’ ‘o destino ‘o decidite vuie

e nuie nn’ avimm màje ragione

e popoli arabi, popoli balcaniche

tiempe moderni o tiempe antichi

Don Salvatò nu poco ‘e pacienza

si nuie ancora niente ammo capito.

Don Salvato’ sotto ‘a tavola vosta

na tozzola ‘e pane, quanno cade

nu surzo ‘e vino d”o figlio vuósto

sango e chiuóve ‘mmiezo ‘e mmane

e si vaie c”o core nisciuno t’aiuta

riesti sulo schiavo d”o pudore

ca te fa fesso e cuntento

e po’ na spina dint”o core

Don Salvato’, Don Salvato'”.